Kostka brukowa uatrakcyjnia otoczenie i spełnia swoje funkcje, o ile jest prawidłowo położna. Z reguły zatrudnia się do tego zawodowców, jednak niektórzy próbują układania kostki na własną rękę. Najpiękniejsze wzory i kolory nic nie dadzą, jeśli nawierzchnia będzie krzywa i nierówno ułożona. Dlatego jeśli już podejmie się decyzję o samodzielnym układaniu kostki, należy najpierw zapoznać się z podstawowymi etapami pracy. Przed przystąpieniem do jakichkolwiek praktycznych czynności, trzeba wyznaczyć powierzchnię i zaplanować wzór.
W ramach przygotowania podłoża rozpoczyna się od korytowania, czyli usunięcia części gruntu do maksymalnej grubości 50 cm. Aby uniknąć niespodzianek w przyszłości, należy ten teren „wypielić” – pozbyć się korzeni roślin, a następnie ubić dno i zasypać ja kamieniami, żwirem lub gruzem mineralnym (stanowią one podbudowę i muszę przepuszczać wodę), a wreszcie zasypać je piaskiem i po wypoziomowaniu ponownie ubić. Do wyrównywania gruntu przydatne, a raczej konieczne, są specjalne maszyny, np. równiarki i zagęszczarki.
Po wykonaniu podsypki (warstwa z piasku ma od 3 do 5 cm) można przystąpić do części zasadniczej, czyli do układania kostki. Kostkę układa się od brzegów do środka, czyli zaczyna się od krawężników, obrzeży i palisad. Praca nad pierwszymi rzędami często wiąże się z przycinaniem kostek, a tam, gdzie trafią te przycięte, zostawia się z początku wolne miejsce. Między kostkami muszą być zachowane szczeliny, w trakcie pracy nie kuca się na piasku, lecz na desce. Kostki ubija się młotkiem gumowym.
Po zakończeniu układania kostki wypełnia się szczeliny suchym piaskiem, a potem, używając płyty wibracyjnej, kilkakrotnie ubija się powierzchnię. Układanie kostki jest tym trudniejsze, im bardziej skomplikowany ma być wzór, np. mozaika czy jakieś okrągłe kształty (może to być nawet klucz wiolinowy). Co ciekawe, kostki z kamienia naturalnego przy układaniu są mieszane z trzech różnych palet. W przeciwnym wypadku między fragmentami „układanki” mogłyby się pojawić różnice kolorystyczne.
